Slim Gebruik van Arpeggio’s
De SID-chip had slechts drie kanalen, wat het spelen van akkoorden lastig maakte. Tel omzeilde dit door snelle arpeggio’s te gebruiken: hij wisselde razendsnel tussen noten op één kanaal om het effect van een akkoord te simuleren. Dit liet de andere twee kanalen vrij voor baslijnen, drums of speciale effecten. Bijvoorbeeld, in soundtracks zoals Cybernoid II, creëerde hij een volle, harmonische sound door arpeggio’s te combineren met zorgvuldig geprogrammeerde ritmes, wat zijn muziek een orkestrale diepte gaf ondanks de hardwarebeperkingen.
Eigen Sounddrivers voor Maximale Controle
In tegenstelling tot veel C64-componisten die standaard muziekeditors zoals Soundmonitor gebruikten, programmeerde Tel vaak zijn eigen sounddrivers in assembler. Deze op maat gemaakte routines waren compacter en efficiënter, waardoor ze minder geheugen en CPU-tijd gebruikten. Dit was cruciaal, gezien de C64’s beperkte 38.911 vrije bytes aan RAM. Zijn sounddrivers stelden hem in staat om complexe effecten, zoals vibrato, filter sweeps en ringmodulatie, te implementeren, wat zijn tracks onderscheidde. In latere projecten, zoals Winter Gold, gebruikte hij soms bestaande drivers (bijv. van Software Creations), maar zijn vroege werk vertrouwde op zijn eigen code voor maximale flexibiliteit.
Workflow en Creatieve Aanpak
Tel’s componeerproces begon vaak met het schetsen van melodieën in zijn hoofd of op een keyboard, gevolgd door het vertalen van deze ideeën naar hexadecimale code. Hij testte zijn composities direct op de C64 om de klank in real-time te horen, wat essentieel was vanwege de unieke klank van de SID-chip. Hij experimenteerde met golfvormen (driehoek, zaagtand, puls, ruis) en de SID’s programmeerbare filter om dynamische effecten te creëren, zoals de kenmerkende “zwevende” klanken in Hawkeye. Tel hield ook rekening met de spelcontext, zodat zijn muziek de sfeer versterkte, zoals de snelle, energieke tracks in Turbo Outrun.
Samenwerking en Optimalisatie
Tel werkte vaak samen met Charles Deenen en andere Maniacs of Noise-leden om zijn routines te optimaliseren. Deenen hielp hem in de beginjaren met het verfijnen van zijn 6502-assemblercode, wat leidde tot efficiëntere muziekroutines. Deze samenwerking stelde Tel in staat om zijn composities naadloos te integreren in spellen, waarbij de muziek minimale CPU-bronnen gebruikte. Dit was vooral belangrijk voor spellen zoals Myth: History in the Making, waar de muziek zowel atmosferisch als technisch indrukwekkend moest zijn zonder de gameplay te vertragen.
Tel’s componeerproces was een balans tussen kunst en technologie, waarbij hij de SID-chip tot het uiterste dreef. Zijn werkwijze leverde soundtracks op die niet alleen technisch vooruitstrevend waren, maar ook emotioneel resonant. Ontdek meer over de Commodore 64 op onze homepage!